Şimdi, işin bir de şu yönü var ki, daha "giderilememiş" bunca ihtiyacınız varken, inayet olası fakir fukaraya şöyle gönlünüzce yardım da edemiyorsunuz tabii ki!.. Bir gün, şöyle bir eliniz "bolalsın" da inşallah...
İşin şakası, sitemi bir yana; "ihtiyaçlarımız" arttıkça, "muhtaçlığımız" da artmıyor mu? Hani duymuşsunuzdur; adamın biri Hz. Muhammed'e: "Ya Resulallah, zengin olmak istiyorum, ne tavsiye edersiniz?" diye sorunca, Hz. Peygamber, şöyle buyuruyor: "İhtiyaçlarını azalt!" Bu, bir "savuşturma" cümlesi değil, aksine, üstünde uzun uzun düşünülmesi gereken, kısa ama muhteşem bir cevaptır. Çünkü, görüldüğü üzere; ihtiyaçlar arttıkça, muhtaçlık da artmakta, muhtaçlığın artması ise insanı o muhtaçlığı gidereceği düşünülen her kim veya her neyse, işte ona mahkûm etmektedir. Bir başka deyişle, edinilen, kazanılan, sahip olunan her şeyin karşısında, derhal onları "kaybetme korkusu" belirivermektedir.
Korkularınız, kaybedeceklerinizin "çokluğu" kadardır. Hani Kırkpınar pehlivanlarının ceketleriyle, pantolonları ile güreşmeleri gibi! Sırtınızı yere vurmak isteyen, elini nerenize atsa, mutlaka tutacak bir yer bulur! İşte bu yüzden pehlivanlar, meydana tek bir kispetleriyle çıkıyorlar. O da yetmiyor, bir de vücutlarını yağlıyorlar! İşte, insanoğluna küresel çapta "tek doğru" olarak sunulan şu liberal-kapitalist düzen de, sözde "kıt kaynakların", en rasyonel şekilde değerlendirilmesi gerekliliğinden hareketle, insana sahip olabileceği "çok şey" vaadediyor, vaadetmekle de kalmıyor, onları veriyor da! Veriyor ama alanı "borçlandırmak" şartıyla! Tabii ki de, "kredibiliteniz" olması şartıyla! Onun için en makbul insan, kredi çekebilme vasıflarına sahip olan insandır çünkü! "Tüketebilme yeteneğini" kaybetmiş insanın üzerine derhal bir çizik çekilir ve sistemden dışlanır! Çünkü ondan alacağını almış, "posa" haline geldiğini anladığı anda ise onu bir paçavra gibi kaldırıp atmıştır! "Borçlanabilmek", yani bunların sisteminden "borç para alabilmek" başlıbaşına bir lütûf, adeta bir "şeref"tir! Sözün senet olduğu dönemler geçmiş, sözü senet olan adamlar, çoktan kaybolup gitmiştir. O halde kişi, ömür boyu "borçlu" tutulmalı, yağlı güreşe çıkmış pehlivanlar gibi olmamalıdır. Sürekli bir şeylere ihtiyaç duyan, önüne ne konulursa, "bu da lazımdı!", "herkeste var, bende niye olmasın" diyen, farkında olmadan "ihtiyaç/borç" sarmalına "düşürülmüş" insanlardan olunmalıdır.
Hani hatırlayın, son seçimlerin sonucu değerlendirilirken ne deniyordu? "Seçmen, korktu ve ürktü!" Çünkü, kiminin ev taksidi, kiminin araba kredisi, kiminin şu borcu, kiminin bu borcu vardı! Hükümet değişir de, ya faizler artarsa, ya döviz fırlayıverirse?!.. Tangur tıngır da olsa giden şu düzeni de, ya arar hale geliverirsek?
Evet, kaybetmekten korktuklarınızı kaybetmemek uğruna, işte böyle boynunuza havudu geçirirler, diledikleri yere de çekerler de, gıkınızı dahi çıkaramazsınız! İşte liberal mutluluk, işte liberal hürriyet!...
Yorum Gönder