O KADAR BÜYÜTMEMELİ!
2 general ve 1 amiralin açığa alınması gibi olağan dışı bir olay sonrasında “milli irade” madeninden türetilmiş büyük devlet adamlarımız(!), sanki sıradan, kendiliğinden ve olması gereken şekilde yürütülen yasal bir süreç hakkında gayet masumane ve tarafsız bir eda ile konşuyorlar:
“O kadar büyütmeyin!”, “Şura karar aldı.Ama siyasi otorite onaylamayınca emekli olmaları gerekirdi”,”Terfide ısrarı anlamıyorum” v.s.
Vay anasını! “Siyasi otorite onaylamamış!”. Hangi siyasi otorite?
Laiklik karşıtı eylemlerin odağı olmaktan mahkum olmuş” fakat, nakşibendi bir Cumhurbaşkanı’nın seçtiği tek kişinin muhalefeti sayesinde ülkeyi yönetmesine izin verilmiş olan bir siyasi otorite!
Kiminle savaşıyor? Devleti kuran ve yalnız düşmana karşı değil, içerideki hainlere karşı da onu Anayasal nitelikleriyle koruyup kollamakla yükümlü olan Atatürk’ün ordusu ile! Neden? O üç general/amiralin mesleki, ahlaki veya hukuki bir açıkları mı var?
Yoo. Herşey bir senaryoya bakıyor.
Peki, senaryoda oluşturulan suçlara yakıştırılan askeri personel nasıl seçiliyor?
Nasıl seçildiğini 27 Kasım tarihli Cumhuriyet’teki köşesinde Işık Kansu bir örnekle çok güzel anlatıyor:
Açığa alınan Tümgeneral Halil Helvacıoğlu’nun İstanbul Merkez Komutanı olarak 27 Şubat 2004 tarihinde Jandarma Genel Komutanlığı’na gönderdiği raporda; bugünkü Cumhurbaşkanı, Başbakan, Meclis Başkanı, İçişleri, Milli Savunma Bakanları dahil bir çoğu hakkında, İBDA ekolünden, Nakşibendi tarikatının İskenderpaşa dergahı mensupluğuna kadar çeşitli bilgiler yer alıyor.
Şimdi nasıl, “Biz bunları mimlemiştik.Zamanı geldi.Ucu açık uyduruk bir dava açarak önce Ağustos şurasında engelledik. Bundan sonra da davayı yıllarca uzatarak sırayla emekli edecektik. Ama haklarını aradılar ve aldılar. İntikam Planımız bozuldu. Onun için mecburen ve acilen açığa aldık” desinler?
Diyemedikleri için, gazetelerde okuduğumuz yukarıdaki sözleri, “en azından % 58’in içinde yutturacaklarımız olur” kurnazlığıyla uzanan mikrofonlara sarf ediyorlar.
”Olayı büyütmeyin” diyorlar ama, iki bakımdan büyütüyoruz maalesef.
Birincisi; TSK bizim bağrımızdan çıkmış, evlatlarımızdan oluşmuş gözbebeğimiz olan bir kurum. Bekamız, güvenliğimiz ona bağlı. Dünya ölçeğinde disiplini, eğitimi ve başarıları ile iftihar ediyoruz. ”Milli irade” nin sahibiyiz ama, bizi temsil ettiğini söyleyenlerden çok askerimize güveniyoruz.
İşte böyle bir kurumun üst düzey personel terfilerinin, hukukun hem alet edilip, hem de hiçe sayılarak engellenmesini, moral değerler ve bekamız açısından kaygıyla izliyor ve haliyle büyütüyoruz.
İkincisi ise; Ülkemizin yarısı erkek ve vatani hizmet nedeniyle o ocaktan geçiyor. Askerliğini bitirdiğinde birçok kazanımlar elde ediyor. Onu eğiten, ona komuta eden her kademedeki komutanı onun için saygın ve önemli.Onlar hakkında, inandırıcılıktan uzak suçlamalarla yakalama emirleri çıkarılmasını, savcılıklarda, mahkemelerde ifadeler, savunmalar alınmasını vicdanlarımızda kabullenemiyoruz. Büyüttüğümüz birşey daha var. Devlet adamlığı.
Türklerin tarihinden gelen devlet geleneğinin bir yansıması olarak biz devlet adamlarımıza karşı hep güven, saygı ve hatta sevgi duyduk.Gördüğümüz yerde ayağa kalktık, selamladık, el salladık.
Ama bu dönemdeki gibi, sabıkalı, dosyalı, görgü ve ahlak zafiyeti içinde, devletinin kurucusu ve kuruluş felsefesi ile kavgalı olanlarına ve hele hele toplumu böylesine aptal yerine koyup da, kötü niyetli bu kadar vahim gelişmelerden sonra “O kadar büyütmeyin” diyenine hiç rastlamamıştık.
Aslında cümle olarak doğru bir uyarı! Olayları değil ama insanları hasbelkader geldikleri makamlara bakıp da gözümüzde fazla büyütmememiz gerekiyor. Sayelerinde hatırlamış olduk!
Reşit Çağın / İLK KURŞUN / 28 Kasım 2010
Yorum Gönder